Gemeente Utrecht

‘De tijd van 𝗼𝘃𝗲𝗿 ons praten is nu wel echt voorbij. We hebben een stem en die laten we horen ook.' Maurits Brus, voorzitter van jongerenorganisatie JOBmbo knikt naar de techniek, pakt de microfoon en weet het publiek in poppodium De Helling in no-time voor zich te winnen. Deze week maken ruim 3000 nieuwe studenten kennis met onze stad tijdens de Utrechtse Introductie Tijd. In 2022 was Utrecht de eerste stad waar mbo’ers hier ook aan mee konden doen. Sindsdien wordt er voor- en achter de schermen hard gewerkt om ze meer te betrekken en ze welkom te heten. Juist ook door mbo’ers zelf. JOBmbo, de studentenraad van MBO Utrecht en de Utrechtse Introductie Tijd sloegen de handen ineen en organiseerden onder andere een grote Utrechtse pubquiz in De Helling. ‘We hebben allemaal hetzelfde doel: alle studenten een warm welkom heten, ongeacht waar je vandaan komt of wat je studeert.' In Utrecht heeft 28% van de inwoners een mbo-diploma. En 27.500 studenten volgen een opleiding aan de Utrechtse mbo’s. De arbeidsmarkt in de stad staat te springen om mbo’ers. Ze krijgen alleen vaak niet dezelfde toegang en waardering als hbo- en wo-studenten. ‘Daar brengen we verandering in' stelt Maurits. 'En dat doen we niet door alleen maar te praten. Die tijd is voorbij. Wij laten zien dat we echt mee doen. Dat we willen organiseren, besturen, onze visie ergens op loslaten.' Je merkt dat alle partijen elkaar inmiddels gevonden hebben. Dat zorgt voor een fijne samenwerking. Ik hoop de komende edities van de introductietijd nog veel meer mbo studenten te zien! Dat is iets wat tijd nodig heeft en dat is logisch.’

Utrecht is een bijzonder park rijker. Op zaterdag 5 juli werd Park Leeuwesteyn in Leidsche Rijn feestelijk geopend: een park dat niet alleen ontworpen is vóór bewoners, maar samen met hen. ‘Het park is echt tot stand gekomen in co-creatie met de buurt,’ vertelt Esther Verheijen, projectmanager bij de gemeente Utrecht. ‘En dat maakt het voor mij extra bijzonder.’ Het park is een langgerekte groene oase, midden in een deel van Leidsche Rijn met veel  bebouwing. Bewoners, ontwerpers, experts en gemeente werkten samen aan een ontwerp dat natuur, spel en ontspanning in balans brengt. ‘We hebben sport- en speelplekken, ligweides, een tafeltennistafel, bootcampelementen én een ecologische natuurverbinding aangelegd,’ somt Esther op. ‘Er is voor ieder wat wils. Dat maakt het park zo sterk.’ Landschapsarchitect Marita Koch van Baljon landschapsarchitecten was vanaf het begin nauw betrokken bij het ontwerp. ‘Het park is een sluitstuk van het masterplan voor Leidsche Rijn Centrum,’ legt Marita uit. ‘De plek was al meer dan tien jaar gereserveerd voor een park, maar pas toen er genoeg bewoners in de nabije omgeving waren, konden we écht gaan co-creëren.’ In werksessies met zo’n 35 bewoners en vertegenwoordigers van de gemeente ontstonden de eerste ruwe schetsen. ‘In een puzzelsessie konden letterlijk schuiven met paden, sportvelden en natuurzones,’ vertelt Marita. ‘Die ontwerpen waren de basis van het uiteindelijke ontwerp.’ Toch ging dat niet altijd vanzelf. ‘Soms liepen de discussies hoog op,’ zegt Marita. ‘Er waren tegenstrijdige wensen. De één wilde vooral rust en groen, de ander juist sport en spel. Maar juist in die dynamiek zat de kracht: bewoners wisten elkaar vaak zelf weer te vinden en te relativeren.’ Een belangrijke randvoorwaarde vanuit de gemeente was de aanleg van een ecologische verbinding. Esther: ‘Dit is een doorgangsroute en verblijfsplek voor dieren zoals egels, insecten en kleine zoogdieren, deze is in het ontwerp aan de noordzijde gesitueerd. Het park voorziet niet alleen in een lokale behoefte aan recreatie, maar maakt ook een groter netwerk van groene ruimtes in Leidsche Rijn compleet. ‘Het verbindt onder andere het Amaliapark met de groene zone langs het kanaal en het Willem-Alexanderpark,’ vertelt Marita. ‘Zo dragen we bij aan een gezonde, groene stad op grote schaal.’ Hoewel het ontwerp veel ruimte moest bieden aan sport, spel en ecologie, is het park volgens beiden in de kern vooral een plek geworden waar mensen zich prettig voelen. ‘Ik ben trots op het proces dat we met elkaar hebben doorlopen,’ zegt Esther. ‘Dat we het met z’n allen voor elkaar hebben gekregen, in zo’n smal park met zoveel wensen.’ Ook Marita is tevreden. ‘We hebben heel bewust gewerkt aan variatie in gebruik en beleving. Van bankjes bij het groen tot poefjes bij speelplekken en picknicktafels om samen aan te zitten. Je ziet nu al dat mensen het park echt in gebruik nemen. Sommigen maken een extra ommetje om erdoorheen te lopen. Dáár doe je het voor.’

‘We willen jonge Utrechters actief betrekken bij de geschiedenis. Rondom Keti Koti proberen we kinderen te laten zien hoe ze het verleden en het heden aan elkaar kunnen verbinden. Dat gaat alleen als je ècht contact met ze maakt.’ Shanity Alvares verzorgde dit jaar het kinderprogramma tijdens Keti Koti. ‘Interactie met de kids vind ik het belangrijkste. In mijn ogen is leren een wisselwerking.’ 𝗨𝗻𝗶𝗲𝗸 𝗶𝗻 𝗨𝘁𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁 Utrecht herdenkt en viert verspreid over 2 dagen (30 juni en 1 juli) het slavernijverleden en de doorwerking daarvan in het heden. ‘Maar eigenlijk stond de hele maand juni hiervan in het teken. Er waren lezingen, voorstellingen en workshops verspreid door de stad en we gingen langs bij op meerdere scholen. Het programma voor volwassenen was heel divers, dat wilde ik ook voor kinderen zo samenstellen. Het varieerde vandaag van workshops afro-dans en schilderen tot creatief hoofddoek-binden en voorleessessies. Alles was interactief en met zo veel aandacht en liefde georganiseerd. Dat dit werkt merk je meteen aan de reacties: kinderen zijn enthousiast en heel nieuwsgierig. Ze krijgen veel meer mee dan je in eerste instantie misschien zou denken.’ 𝗕𝗹𝗶𝗷𝘃𝗲𝗻 𝗴𝗿𝗼𝗲𝗶𝗲𝗻 Keti Koti in Utrecht maakt de afgelopen jaren verschillende ontwikkelingen door. Op 23 februari 2022 heeft burgemeester Sharon Dijksma namens het college excuses aangeboden voor de rol van hun voorgangers in het koloniale en slavernijverleden van de stad. Uit onderzoek blijk dat Utrecht sterk betrokken was bij de koloniale handel en slavernij, en dat de stad veel voordeel had van de opbrengsten. Op 30 juni 2023 werd het monument Vlucht en Verzet van patricia kaersenhout onthuld en naast de herdenking organiseerde Keti Koti Utrecht nu ook een officiële viering op 1 juli. ‘En we blijven hopelijk groeien! Het zou mij mooi lijken als iedereen vrij was op 1 juli. We hebben een gedeeld verleden. Het zou fijn zijn als we daar met z’n allen met alle aandacht bij stil zouden kunnen staan. En dat scholen naar Keti Koti zouden toewerken. Een maand lang spelenderwijs leren en dat het dan allemaal samen komt hier in het Griftpark 30 juni en 1 juli.'

Meestal hoefde je niet te dringen in de trein bij Leidsche Rijn. Waarom is er dan toch jaren gewerkt aan 2 extra treinen per uur? En hoe krijg je dat voor elkaar? Projectleider Rob Tiemersma legt het uit. ‘Je hoeft nu niet meer na te denken wanneer de trein vertrekt; hij is er altijd binnen tien minuten. Dat is een belangrijke psychologische drempel die we weg wilden nemen om het aanstaande autoprobleem in de wijk op te lossen.’ Leidsche Rijn blijft groeien en daarmee ook het autoverkeer aan de westkant van de stad. Vooral in Leidsche Rijn Centrum, bij de Wetering en bedrijventerrein Lage Weide, wordt het steeds drukker. Hier komen de komende jaren nog veel woningen, kantoren, voorzieningen en een uitbreiding van het ziekenhuis bij. Maar er komt nu al bijna te veel autoverkeer het gebied in. ‘Dat geeft problemen voor verkeer dat echt moet kunnen doorrijden, zoals vrachtwagens, hulpdiensten en bussen. Die staan steeds vaker stil. We willen de verkeersgroei beperken om Utrecht bereikbaar en leefbaar te houden’, zegt Rob. Een extra treinstop op station Utrecht Leidsche Rijn helpt daarbij. En vandaag is het zover: doordeweeks stopt de trein van Leiden naar Utrecht voortaan óók op dit station. Het idee voor de stop kwam van de gemeente. ‘We zagen een kans in de bestaande dienstregeling van NS. Een extra stop leek mogelijk zonder dat het hele schema op de schop hoefde. Dat gebeurt niet vaak. Samen met NS en de provincie hebben we gekeken of het ook echt kon.’ Dat bleek een ingewikkelde puzzel. NS onderzocht onder meer of sommige treinen te druk zouden worden, of aansluitingen op Utrecht Centraal behouden bleven, en of het financieel haalbaar was. Met geduld en een aanloopsubsidie, vooral vanuit de provincie Utrecht, is het uiteindelijk gelukt. Toch is dit geen wonderoplossing, volgens Rob. ‘De extra treinstop is één puzzelstukje. Daarnaast zetten we ook in op meer deelfietsen, betere fietsroutes, comfortabelere wachtruimtes op het station en goede overstappen op de bus. En via het Goedopweg-platform werken we samen met werkgevers om hun mensen vaker met het openbaar vervoer of de fiets te laten reizen.’ De ambitie gaat verder dan Leidsche Rijn. ‘We willen het reizen met het openbaar vervoer in Utrecht blijven verbeteren. Dat doen we door samen met de provincie en het Rijk te investeren in de nieuwe Merwedelijn, betere snelbusverbindingen (BRT) en sterke OV-knooppunten. Als je die kansen op tijd ziet en samen oppakt, kan dat veel verschil maken.’ Voor andere gemeenten heeft Rob een duidelijke boodschap. ‘Blijf in gesprek met NS. Kijk samen naar wat er wél mogelijk is. Soms zien zij een oplossing niet meteen, maar als je samenwerkt, kom je verder. Je hebt alleen een beetje geduld nodig.’

‘Een elektrische auto die niet alleen rijdt, maar ook stroom teruggeeft aan de wijk. Dat is de toekomst. En Utrecht loopt daarin voorop,’ zegt Matthijs Kok, beleidsadviseur emissieloos vervoer bij de gemeente Utrecht. ‘We zijn de eerste stad ter wereld met 500 bidirectionele deelauto’s op straat. En dat aantal groeit snel.’ Utrecht lanceerde begin juni samen met We Drive Solar, MyWheels en Renault Group de eerste grootschalige bidirectionele autodeeldienst in Europa. Deze elektrische deelauto’s laden niet alleen op, maar kunnen ook energie teruggeven aan het stroomnet. Handig in tijden van netcongestie, want het elektriciteitsnet in steden als Utrecht is overbelast. ‘De stad groeit, er komen duizenden woningen bij, we willen duurzamer verwarmen en meer zonne-energie gebruiken. Maar het stroomnet loopt tegen zijn grens aan,’ legt Kok uit. ‘Bidirectioneel maakt het mogelijk om elektrische auto’s niet alleen op te laden, maar ook energie terug te leveren aan de buurt. Zo kunnen we de stroom die overdag wordt opgewekt met zonnepanelen, ’s avonds alsnog gebruiken.’ Hij geeft een concreet voorbeeld: ‘Stel: je bouwt een nieuwe wijk met 5.000 woningen. Die hebben in de avondpiek samen 10 megawatt nodig, maar het net kan er maar 5 leveren. Met 1.000 bidirectionele auto’s kunnen we daar zomaar 3 tot 5 megawatt aan toevoegen. Zonder dat we nieuwe kabels hoeven te trekken of buurtbatterijen hoeven te plaatsen.’ Internationale erkenning bleef niet uit. Tijdens het Electric Vehicle Symposium (EVS 38) in Göteborg ontving de stad de prestigieuze European E-Visionary Award: een erkenning voor steden die uitblinken in slimme, duurzame mobiliteit en energietoepassingen. ‘Dat we deze innovatie nu grootschalig in de praktijk brengen, maakt Utrecht uniek,’ aldus Kok. ‘En we doen het niet alleen voor het energienet. Elke deelauto vervangt tien privéauto’s. Minder blik op straat betekent meer ruimte voor groen, schonere lucht en een leefbare stad.’ De gemeente speelt hierin een actieve rol. ‘We zorgen dat deze innovaties ruimte krijgen in de openbare ruimte. We hebben bijvoorbeeld een demonstratiegebied opgezet in Lombok, waar bedrijven zoals We Drive Solar hun technologie konden testen. Ook stimuleren we opschaling van de innovatie via aanbestedingen en regelgeving. We ondersteunen daarnaast Europese samenwerkingen om te zorgen dat auto’s en laadpalen met elkaar kunnen ‘praten’ via open standaarden.’ Op dit moment rijden er 500 bidirectionele deelauto’s rond in Utrecht, maar dat is pas het begin. ‘Voor een écht slimme stad heb je er 10.000 nodig. En we willen niet alleen deelauto’s, maar straks ook dat particuliere elektrische auto’s hun energie kunnen teruggeven. Dan wordt het pas echt krachtig.’ Kok besluit: ‘Utrecht laat zien dat mobiliteit, duurzaamheid en technologie hand in hand kunnen gaan. En dat we met de juiste keuzes vandaag, de stad van morgen dichterbij brengen.’

💣 ‘Deze kaart helpt om veiliger in onze grond te kunnen werken. En apart onderzoek voor elk project is niet langer nodig. Dat bespaart ook kosten en tijd.’ Aldus Harry Boerma, die met zijn collega’s Frank van Deelen en Chris Gibbs een bommenkaart ontwikkelden. Hierop staat waar mogelijk niet ontplofte explosieven uit de Tweede Wereldoorlog in de Utrechtse grond liggen. 𝗩𝗲𝗿𝗱𝗮𝗰𝗵𝘁𝗲 𝗴𝗲𝗯𝗶𝗲𝗱𝗲𝗻 Frank: ‘Ongeveer 2% van onze stad is ‘verdacht’. Dat zijn de plekken met een hogere kans op niet-ontplofbare explosieven in de grond. Of het ook gevaarlijk is voor mensen die in zo’n verdacht gebied wonen of werken? Daar kunnen we heel duidelijk over zijn. Nee. Er is geen direct gevaar. Maar bij werk dat in de grond gebeurt, kunnen heftige trillingen het risico op ontploffen iets vergroten. Die kans is dan nog steeds wel erg klein.’ 𝗛𝗼𝗲 𝗱𝗲 𝗸𝗮𝗮𝗿𝘁 𝗴𝗲𝗺𝗮𝗮𝗸𝘁 𝘄𝗲𝗿𝗱 Chris: ‘We werkten samen met adviesbureau Expload. Zij deden het historisch onderzoek. In korte tijd hebben we luchtfoto’s leren lezen en leerden we veel van piloten- en politierapporten, archiefmateriaal van verschillende luchtmachten, en van ooggetuigenverslagen. Dat vind ik echt het mooie van dit werk. Het verleden en heden samen brengen. De ondergrond zit vol geheimen. Aan ons was het de taak om die uit te pluizen en in kaart te brengen.’    𝗩𝗮𝗻 𝗿𝗮𝗸𝗲𝘁𝘁𝗲𝗻 𝘁𝗼𝘁 𝗵𝗮𝗻𝗱𝗴𝗿𝗮𝗻𝗮𝘁𝗲𝗻 Harry: We wisten niet precies wat we konden verwachten, hoeveel procent van de explosieven er mogelijk een risico zouden kunnen vormen. Dus dit hele onderzoek was eigenlijk heel spannend. Van raketten tot handgranaten en van vliegtuigbommen tot munitie voor zware wapens, er ligt van alles onder de grond in Utrecht. Dus wordt er door aannemers of bedrijven diep gegraven? Dan kun je nu op de bommenkaart zien of er risico’s zijn aan het werk dat gedaan gaat worden.’

‘Het wordt warmer in Nederland en vooral in dichtbevolkte steden als Utrecht leidt dat tot extra risico’s. Warme dagen zijn niet alleen zonnig en gezellig, maar kunnen ook schadelijk zijn voor de gezondheid, vooral bij ouderen, jonge kinderen of mensen zonder dak boven hun hoofd.’, aldus Jeanne Gootzen, adviseur Gezondheid. Zij en Jeanet Hekhuis, adviseur Klimaatadaptatie, houden zich bezig met de Utrechtse hitte-aanpak. Jeanne: ‘In 2022 schreven we het Utrechts Hitteplan. Daarmee bereiden we de stad voor op warme perioden. We zetten in op duidelijke communicatie: bij een hittewaarschuwing verspreiden we flyers, posters en online informatie via ons interne hittenetwerk. Die bereikt onder andere zorg- en welzijnsorganisaties, buurtnetwerken en professionals in de stad.’ ‘Maar het is niet alleen maar communicatie.’ vult Jeanet aan. ‘We vergroenen de stad. Meer bomen, planten en water zorgen dat het minder heet wordt. Daarnaast kijken we ook naar hoe we gebouwen koeler kunnen maken. Veel afdelingen bij de gemeente hebben in meer of mindere mate met hitte te maken. Zoals wonen, zorg, openbare ruimte, energie en meer. De duurzaamheidsadviseurs en adviseurs Gezonde Leefomgeving adviseren bij allerlei projecten over hitte.’ Jeanne: ‘De hitte-aanpak wordt steeds zichtbaarder in de stad. Zo zijn er al enkele jaren diverse watertappunten in de stad. Daar zijn nu op verschillende plekken in de stad ook ‘zonnebrandsmeerpalen’ bijgekomen. Dat zijn palen waar je gratis zonnebrandcrème SPF30 uit kunt tappen. Ook geeft de paal de temperatuur en de UV-index door.’ ‘De aanpak van hitte in de stad blijft ook de komende decennia urgent.’, aldus Jeanet. ‘We krijgen zeker meer tropische nachten en langere en hetere hittegolven. In dat geval hebben we misschien koele opvangplekken nodig voor kwetsbare mensen en zomeropvang voor dak- en thuislozen. Ik kan me ook voorstellen dat we dan met watervernevelaars sproeien en actief parken of pleinen gaan koelen.’ Jeanne: ‘Mijn droom is dat Utrecht in 2050 40% groen is, dat zonwering en goede ventilatie standaard is en van goede bouwkwaliteit zijn, en dat koeling niet langer als luxe geldt. Maar vooral: dat we goed voor elkaar zorgen en weten wat te doen bij extreme hitte.’

💪‘Utrechts’ eeuwenoude werven en werfkelders zijn uniek in de wereld. Om de kelders en de omgeving veilig te houden, is onderhoud nodig. En dat is niet altijd goed gegaan. Maar nu gaan we samen met de keldereigenaren iets speciaals doen: de gemeente wordt opdrachtgever voor het herstel.’ Eelko van den Boogaard, tot voor kort programmadirecteur van het wervengebied en keldereigenaar Esther Daniëls zijn enthousiast. ‘Dat een overheid dit doet, gebeurt eigenlijk nooit.’ 𝗘𝗿𝗳𝗴𝗼𝗲𝗱 𝗶𝗻 𝗲𝗿𝗲 𝗵𝗲𝗿𝘀𝘁𝗲𝗹𝗹𝗲𝗻 ‘Het is ook ingewikkeld: de weg erboven, de werf en sommige muren zijn van de gemeente. De kelder van ons. Pak je één ding aan, dan heeft ‘t ook invloed op de rest. De afgelopen jaren hebben we samen met andere keldereigenaren gekeken hoe we dit nou het beste konden doen. Zelf zo’n kelder herstellen bleek gewoon te ingewikkeld. Daarom hebben we de gemeente gevraagd opdrachtgever te zijn,’ vertelt Esther. ‘Nu pakt de gemeente het herstel op: van de inspectie tot de planning en uitvoering en het werk aan kabels en leidingen. Keldereigenaren betalen gemiddeld 20% van de herstelkosten en de gemeente de rest.’ 𝗙𝗼𝘂𝘁𝗲𝗻 𝘁𝗼𝗲𝗴𝗲𝘃𝗲𝗻 Eelko: ‘Wij als gemeente hebben vroeger fouten gemaakt rondom het herstel van de werven. Dat zorgde voor schade aan erfgoed en wantrouwen bij de keldereigenaren. Onze taak was duidelijk: eerst het vertrouwen herstellen, daarna komt de rest. Dat lukte, gelukkig. We gaven met z’n allen invulling aan dingen als zorgplicht en burenplicht. Daarna hebben we in 2 jaar tijd ongeveer 40 kelders hersteld onder het mom: al werkend leren en verbeteren. Daar is deze nieuwe regeling uit ontstaan. We deden het samen. Ik leerde veel van de keldereigenaren afgelopen jaren. Juist door in alle openheid die verschillende belangen te bespreken, vonden we elkaar uiteindelijk. Nu is er ruimte om trots te zijn.’ ⚒️ 𝗘𝗻 𝗻𝘂: 𝘄𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻 𝗮𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝘁𝗼𝗲𝗸𝗼𝗺𝘀𝘁 Esther: ‘We zijn allemaal hoeders van deze bijzondere plek, van dit erfgoed. Een plek die er al veel eerder was dan wij. Dus ik ben blij dat we nu, met deze regeling, samen de verantwoordelijkheid nemen om te zorgen dat dit zo lang mogelijk kan blijven bestaan. Ik woon hier graag en vind het belangrijk om het veilig door te kunnen geven aan de volgende generatie.’ De komende 25 jaar worden de werven en werfkelders stap voor stap hersteld. Keldereigenaren blijven betrokken en zullen de regeling samen met de gemeente ook regelmatig evalueren.

‘Ik vaar mee omdat ik iedere activiteit om meer acceptatie voor de hele LHBTIQ+ gemeenschap aanmoedig. Dat is helaas keihard nodig. Ik heb de acceptatie zeer snel terug zien lopen, onderzoeken laten dat ook zien.’ Ronald van Zwol vaart samen met Juma Davlatov, Maureen Heijmen en tientallen andere collega’s mee met de Utrecht Canal Pride. Want: ‘We zijn echt nog lang niet waar we moeten zijn.’ Juma: ‘Er is nog winst te behalen wat betreft veiligheid en acceptatie buiten het stadscentrum. We kunnen leren van steden die regenboogbeleid bijvoorbeeld steviger in het onderwijs verankeren. Daarom wilde ik graag op deze boot. Meevaren is een krachtig signaal: iedereen mag zichzelf zijn. Dat wil ik als medewerker én inwoner wil laten zien.’ Maureen: ’We zien onszelf graag als progressieve stad, we willen dat iedereen gelijke kansen krijgt. Maar dat is nog niet overal zo. Ik vind dat mensen die binnen de norm vallen wel wat harder mogen werken: kom op voor de mensen die de lasten moeten dragen. Zolang het nog uitmaakt hoe je eruit ziet, wat je draagt, waar je in gelooft of op wie je verliefd wordt, is er werk te doen. Daarom vaar ik mee.’ Ronald: ‘Toen ik rond 1975 het wereldje in kwam, was acceptatie minder een probleem. Misschien kwam dit doordat we vlak achter de hippie tijd zaten? In die tijd ging je naar de Roze Wolk of naar Sarasani. Daar liep letterlijk alles door elkaar zonder probleem. Dat is niet meer zo. Dus werk te doen! Mijn droom? Utrecht als regenboog hoofdstad van Europa. Laat de wereld maar zien wie Utreg echt is. Schouders eronder en gaan.’

Sinds 1 januari is er in Utrecht een zero-emissiezone: hier mogen in 2030 alleen nog uitstootvrije bedrijfsauto’s en vrachtwagens rijden. Dit doen we voor een gezondere lucht in de stad. Nu zijn er nog overgangsregelingen. Ivo Santegoets, logistiek makelaar helpt ondernemers als Thijs Tooten, eigenaar van restaurant Za’atar, met deze overgang. ‘Dat alternatieven duurder of minder handig zouden zijn, zijn fabels.’ 🚴 𝗦𝗻𝗲𝗹𝗹𝗲𝗿 𝗮𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗼𝘃𝗲𝗿𝗸𝗮𝗻𝘁 Thijs: ‘Dit werkt voor ons beter dan wanneer we met een auto heel de stad door zouden moeten.’ Hij klopt op het zadel van de grote bakfiets die in zijn restaurant geparkeerd staat. ‘We hebben twee vestigingen, dus voor het heen en weer brengen van producten of het bezorgen van catering bestellingen werkt ‘ie super goed. Een beetje hulp kan ik soms wel gebruiken, als het gaat om bijvoorbeeld regelingen. Ivo kent zowel de ambtelijke kant, alle regels en wetgeving, als de zorgen waar ondernemers mee worstelen.’ 📝𝗡𝗲𝗽𝗻𝗶𝗲𝘂𝘄𝘀 𝗯𝗲𝘀𝘁𝗿𝗶𝗷𝗱𝗲𝗻 ‘Een veel gehoorde angst als het gaat om de overgang naar elektrisch vervoer, is het gebrek aan oplaadpunten’, vertelt Ivo. ‘Er gaan geregeld berichten rond op sociale media dat er nergens oplaadpunten zouden zijn. Het is lastig om dit soort angsten weg te nemen. Want: aan oplaadpunten geen gebrek in onze stad. Maar zodra zo’n post veel likes heeft, gaat het een eigen leven leiden. Daarom vind ik het belangrijk om fysiek bij ondernemers langs te gaan en het over dit soort onderwerpen te hebben. Het is ook vooral echt luisteren naar het verhaal en naar wat iemand nodig heeft.’ 💪𝗞𝗿𝗮𝗰𝗵𝘁𝗲𝗻 𝗯𝘂𝗻𝗱𝗲𝗹𝗲𝗻 Ivo: ‘Je kunt wel wetten en regelgeving maken, maar hoe dat daadwerkelijk in de stad landt en eruit komt te zien kun je nooit helemaal voorspellen. Daarom is het zo belangrijk om echt naar ondernemers toe te gaan.’ Thijs vult aan: ‘We werken bij Za’atar in de keuken samen met statushouders, rijden met een bakfiets en denken na over onze voetafdruk. Kortom: we vinden het belangrijk dat we een positieve invloed hebben in de stad, op allerlei vlakken. Maar het was allemaal een stuk lastiger geweest om te doen zonder hulp.’